distantie

Volgende week opent de overzichtstentoonstelling met het oeuvre van mijn vader, die volgende week 75 wordt. Hij heeft de stukken die hij daar wil tonen zelf bijelkaar gezocht. Hij doet de expositie in zijn eigen galerie en hij schrijft zelf zijn biografie, die de bezoeker kan lezen, zodra hij de expositieruimte betreedt. Gisteren hielp ik hem om het werk dat hij uitgekozen heeft te transporteren en op te hangen of neer te zetten.

Ik weet niet of het handig is om de overzichtstentoonstelling van het oeuvre door de kunstenaar zelf te laten organiseren. Zo'n tentoonstelling zou het werk moeten duiden, en daarvoor is enige distantie nodig. Helaas is er niemand opgestaan om voor deze bijzondere gelegenheid die expositie voor hem te maken. Ik ook niet.

Ik ben toch een heel klein beetje de gastconservator geweest op de tentoonstelling. Mijn vader vroeg mij namelijk om een keus te maken uit ongeveer dertig ingelijste kartondrukken, en die op één wand op te hangen. Het ging om dertig - in min of meerdere mate ontklede - vrouwen. Mijn keus viel op de klunzigste. De vrouwen met te lange armen, ongelijke benen, wortelneuzen, vlekken op hun rug, horrelvoeten. Dat werk sprak mij, met enige distantie, het meeste aan.