meisjes

Vlak voor het einde van het katern Wetenschap. van de Volkskrant van 2 en 3 november staat pagina V7 helemaal vol met nieuwtjes en reportages, maar liefs namelijk: nieuws over oesters, nieuws over vlinders, nieuws over een nepheelal, nieuws over kankercellen, nieuws over psychoses en nieuws over de zonnecyclus. En reportages over lieveheersbeestjes en over twitter. Kort, staat er dan ook boven. Zou dit goedkoper zijn, om twee pagina's vol te ouwehoeren over de Oostvaardersplassen, en andere doorbraken af te doen in vier (over het nepheelal) of zes (over kankermedicijn [!]) zinnen, of blijkt uit onderzoek dat dit zo beter werkt bij de gemiddelde lezer?

Er zijn twee - wat ik maar even noem: - reportages, of eigenlijk: vaste columns: van Ionica Smeets met de titel De wiskundemeisjes leggen het nog één keer uit en Groen, de tuin als laboratorium, afwisselend van Gerda Bosman of van Corlijn de Groot. Ik moest tien minuten op internet zoeken voordat ik erachter kwam dat Ionica Smeets niet in haar eentje de wiskundemeisjes is, maar dat die naam verwijst naar een blog (dat inmiddels alweer is ingeslapen), dat ze samen maakte met Jeanine Daems. Rare titel, De wiskundemeisjes leggen het nog één keer uit. Een moeder van 34 - Ionica Smeets namelijk - is toch geen meisje meer? Had een mannelijke redacteur haar niet in bescherming kunnen nemen tegen de dubbelzinnigheid van die meisjes en ook nog de kleinerend-sexistische toon van dat woord? En hoezo leggen ze dingen nòg een keer uit? Of nog één keer? De vermoeiende lerarenhoofdpijn straalt er vanaf, van deze formulering. Zoveel fabrieksironie in één titel, dat vind ik een beetje veel. 

Neemt niet weg dat ik Ionica Smeets' stukjes erg leuk vind. Dit stukje gaat over de formule die de verdeling tussen het aantal volgers en gevolgden beschrijft die twitter hanteert. Je mag van twitter niet meer dan 2000 mensen volgen; pas als je zelf door meer dan 2000 mensen gevolgd wordt mag je weer mensen erbij volgen, maar nooit meer dan het aantal dat jou volgt. Het lijkt alsof twitteraars in bescherming worden genomen. Of zou het hier ook alleen om de kosten gaan?