(Ik heb weliswaar pauze genomen, maar ben toch nog steeds van plan om het Volkskrant-van-2-en-3-novemberproject af te maken.)
Pagina's V2 en V3 van het katern zonder duidelijke naam dat gaat over media (en thuisvermaak) van bovengenoemde krant worden voornamelijk gebruikt voor een artikel over the making of Malala, het zestienjarige meisje uit Pakistan die zich inzet voor onderwijs aan meisjes in een streek waar streng gelovige moslims bezig zijn om dat met geweld te verhinderen, dat onderwijs (aan meisjes).
(Ik zou ook graag bloggen over wat er in mijn gezin gebeurt; dat is zo menselijk en zo uniek, terwijl het nieuws, de dingen die in de krant staan, zo helemaal niets met mij te maken hebben. Aan onderwijs aan meisjes besteedde het Jeugdjournaal, dat wij als gezin bekijken, ook aandacht, niet in Pakistan, maar in Mali. In het noorden van Mali zijn ook streng gelovige moslims die meisjes van school houden.
'O', zegt mijn zoon, 'hebben die meisjes in Mali even geluk.'
Mijn zoon houdt niet zo erg van school.)
Malala blijkt gemaakt te zijn: door twee journalisten die de terreur van de Taliban pakkend in beeld wilden brengen. Ze hebben zelfs aangedrongen, toen Malala's vader het gevaarlijk begon te vinden, dat filmen op de school van zijn dochter in een stad waar onthoofde lijken op straat lagen; ze hadden aangedrongen, omdat het al zo'n gedoe was geweest om iemand te vinden die in beeld gebracht wilde worden en de camera's er nu toch waren. Ik vind eerlijk gezegd vooral die pyjama met Malala op het kruis helemaal nergens op slaan (zie afbeelding).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten