pauze

Vrij plotseling ben ik aan de slag gegaan als dagelijkse columnist voor De Waarheid, de interactieve opvolger van de grote communistische krant die in de Tweede Wereldoorlog opgericht werd. Ik vind het inmiddels leuk om te bloggen voor een organisatie en deze Waarheidszaak, die kan ik wel ondersteunen. Ik denk bovendien dat ik, omdat ik dan columnist ben, gemakkelijker aandacht kan vragen en krijgen voor mijn andere schrijfwerk. Dit blog (Merkwaardige Mening) was een experiment: ik probeerde ongebonden te zijn. Maar ongebonden is ook maar heel alleen.

Ik ben nog helemaal niet klaar met het recenseren van de Volkskrant van 2 en 3 november. Ik hou er niet van om dingen onafgemaakt te laten liggen, maar ik zou dit recenseren best even kunnen onderbreken omdat ik aan een ander experiment begin. Ik vind het niet erg als dit uitstel eventueel tot afstel leidt, hoewel ik liever het project wel afmaak, omdat ik blijf geloven dat in de afronding meerwaarde zit. Ik bedoel: het is gaaf om uiteindelijk echt de hele zaterdagkrant - alle katernen - gerecenseerd te hebben, om de monomane manier waarop ik daaraan op 2 november begonnen was.

Maar nu dus: pauze. Die pauze duurt, tot ik merk of het gepakt heeft, mijn nieuwe verbintenis met De Waarheid. De Waarheid is een krant die tot stand gebracht wordt door vrijwilligers. Er is dus een vrijwilliger die mijn stukjes plaatst. Die vrijwillige machine is nog niet helemaal soepel op gang gebracht. Maar ik blijf hoopvol. Intussen zijn de stukjes ook gewoon te lezen op mijn andere blog.