waterschapsdemocratie

Op pagina 4 en 5 inmiddels van Vonk - het katern over Achtergrond & Opinie dat in de Volkskrant van 2 en 3 november gevouwen zit - veel somberheid over democratie: hoe de Arabische lente alleen in Tunesië een succes was, maar in Egypte en Libië mislukt is, in Saoedi-Arabië, China en Bahrein geleid heeft tot meer repressie en in Syrië tot een verwoestende burgeroorlog; hoe de spaarzame democratieën van Afrika niet functioneren omdat alle leiders corrupt zijn en hoe de traditionele democratieën van Europa en Noord-Amerika steeds slechter functioneren omdat de burgers denken dat alle leiders corrupt zijn.

Op pagina 4 eindigt het stuk dat ik gisteren besprak, en beginnen twee artikelen, die op pagina 5 klaar zijn. Gelukkig leveren pagina 4 en 5 mij twee gedachten op: eentje voor vandaag en eentje voor morgen, als ik pagina 5 ga bespreken.

Die eerste gedachte is troost, door het laatste artikel dat op pagina 4 begint en dat de titel heeft: Woudbewoners beslissen zelf - als de natuur maar heel blijft, over twintigduizend bewoners van een natuurreservaat in Brazilië. Ze woonden van nature al in het bos, en hun aanwezigheid is gewenst om de illegale houtkappers eruit weg te houden. Verder mag alles, als de natuur maar niet beschadigt. Klinkt een beetje als mijn voorstel voor de waterschapsdemocratieën van drie jaar geleden.