kloof

Pagina's 4 en 5 van Vonk van de Volkskrant van 2 en 3 november leidden bij mij tot twee gedachten. De eerste gedachte beschreef ik gisteren; hier volgt mijn tweede gedachte. De parallel namelijk die ik meen te zien tussen het langzaam verkruimelen van de traditionele democratieën van het vrije Westen en het niet lekker van de grond komen van de nieuwe democratieën van Afrika. De kloof - tussen burgers en bestuurders uiteraard. In Afrika scheidt de kloof de arme kiezers van de zelfverrijkende bestuurders, en in Europa scheidt de kloof de schreeuwende kiezers van de dove bestuurders. Waar geen democratie is, hebben tenminste de bestuurders vrede met het bestaan van de kloof.

In Afrika gaan burgers zelf de overheidstaken maar uitvoeren, die aan gene zijde van de kloof niet worden geïnitieerd. De Volkskrant beschrijft hoe de gijzeling in Nairobi helemaal niet door de politie of anderszins door intelligent overheidsingrijpen beëindigd is, maar juist door moedige burgers en organisaties die zich er domweg in stortten.

In Europa storten de moedige burgers en organisaties zich op de overheid zelf. Dat is nauwelijks omdat de politie of alle andere overheidsbemoeienis slecht zou functioneren, maar omdat vrijwel iedereen zich gegijzeld voelt. De politieke ambities van de ANWB en de SP en de PVV, en al hun afsplitsingen, wiens namen ik even vergeten ben, zijn allemaal pogingen om die gijzeling te beëindigen.