on-Volkskrantiaans

De manier waarop ik de Volkskrant van 2 en 3 november behandel, is alsof het een tijdschrift is, en niet een stapeltje papier dan na één dag zijn waarde verloren heeft. Misschien is het een dom idee van de Volkrant, om een weekendkrant te willen zijn en dan het meest krantige gedeelte, dat ik nu aan het lezen ben, niet als een tijdschrift aan elkaar te nieten. Het stapeltje papier is uit elkaar gevallen, en wat ik over heb is pagina 21 t/m 28. Door een grappige redactiesom, die uit het huiswerk afkomstig zou kunnen zijn dat Lucie van haar school moet maken, weet ik dat de pagina's die ik kwijt ben pagina's 1 t/m 20 en pagina's 29 t/m 48 zijn. Ik hoop dat ik ze terugvind als het tijd wordt om die te recenseren.

Op pagina 21 begint de economieafdeling van de Volkskrant, en op pagina 28 is die nog steeds niet afgelopen. Dat betekent dat de Volkskrant meer pagina's van de krant (ik heb het niet over al die tijdschriften die bij een weekend-Volkskrant worden bij geleverd) besteedt aan economie dan aan buitenlands nieuws en helemaal meer dan aan binnenlands nieuws.

Ik vind dat raar en on-Volkskrantiaans. Mijn beeld van de Volkskrant is dat het een krant is voor leraren en andere beetje nurkse ambtenaren. Mensen in loondienst van de overheid, die economie niet begrijpen en het verachten. Mensen die te grommerig zijn en te weinig illusies hebben om Trouw te willen lezen, dat zich, net als D66, openlijk profileert als een onderwijskrant. En natuurlijk, over economie kun je ook grommerig en zonder illusies schrijven, zoals columnist Peter de Waard op pagina 21 laat zien, maar die grommerigheid wordt meteen teniet gedaan door raadselachtige econometriepijlen (AEX, AMX, EURO, OLIE en RENTE) boven een heel glamoereuze foto van de Burj Khalifa in Dubai.