kanonnedik

Het nieuws dat de Volkskrant van 2 en 3 november brengt is op 20 november geen nieuws meer. Ik ben echter nog steeds in het nieuwskatern van die kanonnedikke krant en met achttien dagen contemplatie die versteken is, blijken juist de grote artikelen het meest vergankelijk. Bill de Blasio is de hoop van links Amerika. Duh! Ik zocht het reclamefilmpje op van zijn familie, dat gezorgd zou hebben voor zijn overwinning, maar gaf dat snel op, omdat ik andere filmpjes vond, die ook wel een beeld gaven van de Blasio. Ursula merkte fijntjes op dat Bill wel erg veel van zijn blaadje las als hij speechte, voor een Amerikaan. Zo vergankelijk is de hoop van links Amerika dus. Achttein dagen later.

Over de kleine nieuwtjes wil ik na achttien dagen juist wel van alles weten, wat niet in het piepkleine stukje staat: Betogers keren zich tegen proces Morsi (omdat de aanklachten zouden zijn verzonnen; hoe luiden de aanklachten dan?). Dode bij schietpartij op luchthaven LA (alleen handelende schutter; waarom toch al die alleen handelende schutters, in Amerika?). Regeringsleger krijgt stad weer in handen (de Syrische stad Safira; hoe gaat het verder met Syrië als Assad inderdaad wint?). Buitenlanders weg vanwege geweld (Britten, Australiërs en Nederlanders van mijnbouwbedrijf in Mozambique; heeft mijnbouw misschien iets met deze burgeroorlog te maken?)

Het laatste artikel citeer ik hier integraal: Noorwegen; langzame televisie: urenlang breien.
Noren konder gisteravond bij de publieke omroep naar een twaalf uur durende breishow kijken. Deze vorm van 'slow tv' moet een tegenhanger vormen voor de flitsende en actuele programma's. In de tv-marathon was te zien hoe een schaap wordt geschoren, de wol wordt gesponnen en hoe er uren wordt gebreid aan een trui. Slow tv doet het goed in Noorwegen. Eerder dit jaar was een haardvuur te zien.
Voorziet dit blog ook in die behoefte?