Son Altesse

Kunst! Ik ben aangeland bij de kunstpagina's van de Volkskrant van 2 en 3 november. Op die pagina, nummer 18, twee recensies, één advertentie en een doodstijding, hoe heet zoiets, waarin aandacht wordt geschonken aan een kunstenaar, omdat hij net is overleden. En wie is overleden, is Gérard de Villiers, van wie ik nog nooit gehoord had, maar wel van de reeks boeken die hij geschreven heeft: S.A.S. De omslagen van die boeken vond ik als kind zo alarmerend, dat ik me er nooit toe gezet heb om er ook eens in te kijken. Vlak voor zijn dood had De Villiers net zijn tweehonderdste boek voltooid.

Hij schreef zijn boeken in één maand; pulpromans zeggen ze, omdat zijn karakters, de eeuwig vierenveertig blijvende Son Altesse Sérénessime Malko Linge voorop, nogal bordkartonnen karakters hadden. Maar verkopen deed hij wel, en zeer actuele geo-politieke gebeurtenissen verwerken en voorspellen deed hij ook, op bordkartonnen wijze doorspekt met expliciete seks en Franse rechtse praatjes (zeggen ze). Het zijn spionnageboeken.

Spionnage is het thema van deze krant! We kunnen voor onze missie in Mali niet meer bij Gérard de Villiers te rade, helaas, want hij had de afloop waarschijnlijk kunnen voorspellen. Als er twee kampen zijn, dan lijkt het pro-spionnagekamp me rechts (Son Altesse Gérard) en het anti-spoinnagekamp links (Edward Snowdon). Zou het mogelijk zijn om een feministische en anderzins inclusieve spionageroman te schrijven?