consequent per ongeluk

Ik was de bestuurder van onze auto, in Engeland. Ik zat daardoor uiterst links, want in Engeland rijden ze links en in mijn auto zit de bestuurder ook links. En ik bleek dat nog steeds te kunnen, net als vorige keer in Engeland; deze auto zit me inmiddels als een lichaamsdeel. Alleen heel vroeg in de ochtend, toen de Engelse straten nog leeg waren, moest Ursula me eraan herinneren: weet je nog dat je hier links moet rijden?

Te voet versteken vind ik het moeilijkste, omdat ik, als ik vanaf het trottoir de weg bespied, de auto die bijna mijn linkeroor binnenrijdt daar helemaal niet verwacht had. Maar loom meemeanderen met de Engelse auto's op 40 miles/hour ging meteen vanaf de boot volkomen natuurlijk.

Dat rechts de kant is waar ik rijd zit zo verankerd in mijn richtingsgevoel, dat ik consequent per ongeluk aan de kaartlezer naast me vroeg: volgende links, toch? als ik bedoelde: die kant waar de auto's niet rijden, en dat is in Engeland uiteraard rechts. In Engeland was ik enkele dagen linkshandig.