in de vorm van worst

Om een uur of elf deed ik het vriesvak van de ijskast open en ontdekte dat die onder water stond. Het vroor dus niet meer, in ons vriesvak. Maar nog van ons laatste bezoek aan de markt - vorige week zaterdag - hadden we een behoorlijke voorraad vlees, die nu in het water langzaam lag te ontdooien. De opdracht vandaag was dus om een behoorlijke voorraad vlees op te eten.

Lucie is zeer doortastend bij zo'n incident. Ze ging alle ijsschotsen, die nu gemakkelijk loskwamen, verzamelen in bloempotten en daar handenvol hooi bij doen om alle dingen die echt koud moeten blijven een plek te geven. Ze was daar nog mee bezig toen ik zelf ook iets tamelijk doortastends ging doen: boodschappen, afgestemd op een ijskastloos huis. Vlees uiteraard, geen ijskast is onvoldoende aanleiding om vegetariër te worden, maar dan in de vorm van worst, of in blik. Echt veel keuze is daar niet, blijkt.

Toen ik thuiskwam was de ijskast leeg en stonden er veel bloempotten in de tuin. Sommige inmiddels in de zon. Maar we werden nog doortastender: direct daarna gingen we een nieuwe ijskast kopen. Echt een nieuwe, die een adviesprijs had van 1949,- euro, maar dat was een adviesprijs, en dus, vertelde de showroom, in de praktijk zou dat veel minder zijn. En dat was ook zo, zelfs bij de relatief kleine middenstander waar we 'm aanschaften. De advieslevertijd is nog niet bekend, waardoor we voorlopig nog vlees eten in de vorm van worst.