feminiene vijfpuntige sterretjes

De vorige bril die ik hier presenteerde had ik ook bij Hans Anders gekocht. Die bril was aanvankelijk oranje, maar toen die begon te bladderen, heb ik, een jaar geleden alweer, met een steentje, dat ik van de grond van een Italiaans parkje had opgeraapt, de lak eraf gekrabd; eerst in een symmetrische vorm, die ik een keer bij een zonnebril gezien had, waarvan het verhaal ging dat het de bril was die de soldaten van het Franse vreemdelingenlegioen droegen, maar weer een bladdering later, rücksichtlos alle lak eraf, tot er een blank stalen montuur overbleef. Erg elegant, vond ik dat zelf.

Maar er brak ook nog een poot af van mijn zelf gemodificeerde chic. En daarna duurde het nog een maand voordat ik eindelijk besloot dat er een nieuwe bril moest komen. Niet een dure, maar gewoon een Hans Andersje, die ik dan naar eigen inzicht kan verbouwen, als dat nodig mocht zijn.

Het is een damesmontuur geworden (en er gaan zomaar planten van uit mijn hoofd groeien, zoals u op de foto kunt zien). Inclusief oogmeting, waaruit weer bleek dat ik inmiddels buitensporige cilinders nodig heb, en met niet-ontspiegelde glazen kostte alles bij elkaar 65 euro. En voor die prijs heb ik ook nog heel feminiene vijfpuntige sterretjes op de poten! Volgens sterontwerper Bas Pruyser kan ik - maar alleen ik - hem hebben. Die bril, bedoel ik.