zóóóóó twintigste eeuw

Deze zomer ga ik vliegen met het vliegtuig: eerst van Rotterdam naar Faro, en een week later van Faro naar Eindhoven. De tickets zijn emails, die ik electronisch betaald heb. Mijn kinderen reizen met me mee; ik verwacht dat ze bij me in de buurt zullen zitten, in het vliegtuig, maar ik weet niet of dat ook zo is. Ik heb de email nog niet zo goed bestudeerd, dat ik dat nu dus ook wéét.

Wij hebben ook een auto. Een Škoda, die onderhouden wordt door een Škodabedrijf in Amstelveen. Dankzij onze Škoda ben ik met regelmaat in Amstelveen. Een vreemd, dood hoekje van Amsterdam vind ik dat: Amstelveen. Men is maar binnen gaan zitten, omdat de zon daar elke twintig seconden verduisterd wordt door een vliegtuigbuik die de boomtoppen raakt. En een lawaai dat dat maakt. Vliegen, ik vind het zóóóóó twintigste eeuw!

De vliegtickets, ook bij cheaptickets op het internet nog een enorme smak geld, worden betaald door mijn ouders, wat ik een geweldig kado vind. Mijn kinderen zijn heel erg blij, omdat ze nu ook een keer naar het buitenland gaan (ze vinden België, Duitsland en Italië niet echt buitenland). En ook een keer vliegen dus. Het is weliswaar zóóóóó twintigste eeuw, maar het is toch ook wel een grappig pretpark, dat vliegen.