grijs-roestbruin-paarsig

Ik zit thans in mijn nieuwe grot: mijn werkkamer. Alles is hier bruin. De wanden zijn bruin, wegens de leemstuuk. De vloer is bruin, wegens de leem die op de grond viel en daar vlekken maakte in de egaline. Ik heb, in de hoop op een prachtig patina, de hele vloer ingesmeerd met groene zeep, en dat patina is inderdaad een soort glans, met een levendig patroon van grijs-roestbruin-paarsige vlekken. Het lijkt erop dat de groene zeep steeds minder drassig wordt, hoewel dat ook schijn kan zijn. De meubels kunnen bijzonder makkelijk verplaatst worden: ze glijden. Het plafond is niet bruin, maar toch lijkt wel bruin, vanuit een ooghoek. O, en er staat een bruine bank en een bruine tafel.

Het leukste aan mijn werkkamer vind ik, dat het materiaal dat gebruikt is puur natuur is, of afval. Hoewel men vraagtekens kan zetten bij de puur-natuurheid van groene zeep en van de parkers waarmee het sloophout aan het plafond bevestigd is. Het is hier nog niet echt behagelijk, maar ik heb goede hoop. Ik dacht nog aan verse veldbloemen.

Ik vind dat in de foto van eergisteren, Neurenberg na het bombardement, veel schoonheid zit. Ik kan me wel voorstellen dat men dat in 1946 niet zag; waarschijnlijk was de naïeve gedachte dat als de ruïnes helemaal weg zijn, de pijn ook verdwenen is. Ik zou het heerlijk vinden om met mijn bouwkennis van nu ergens een ruïne tot leven te wekken. Iemand nog een vakantiehuisje op ongeveer 50 km hier vandaan in de aanbieding?