bruine tranen

Onze straat - onze wijk - bestaat uit huizen die apart zijn, het resultaat van particulier opdrachtgeverschap, en huizen die gewoon in een rijtje door een ontwikkelaar zijn neergezet. Aanvankelijk waren de particuliere huizen de pareltjes van de buurt: kleurrijk, uniek, excentriek, gevarieerd. De mensen die voor een ontwikkelaarshuis hadden gekozen hadden het mooie uitzicht en de degelijkheid van een cataloguswoning. Maar toch niet zo catchy als de zelfbouwers, die allemaal op de foto van de architectuurtoeristen gezet werden (mag dat eigenlijk zomaar??)

Maar daar verandert nu iets, en dat is vorige lente al begonnen. Het is de emancipatie van het rijtjeshuis. Hier op Steigereiland komen de rijtjeshuizen los. Dat is leuk om te zien, en goed voor ons uitzicht. Voor ons hele eiland geldt dat het welstandsvrij is. Ook de huizen van de ontwikkelaars zijn welstandsvrij. Dus de kozijnen hoeven niet kinderkots roze of diarreekleurig geel te zijn. Die mogen ook lichtblauw of oranje of appelgroen of zwart. En dat gecombineerd met uitbundig bloeiende  bloemen.

Wij, de zelfbouwers kunnen het amper bijhouden. Want zelfgebouwde huizen zijn in eerste instantie  dus wel catchy, maar misschien op sommige plaatsen toch iets minder doordacht dan een cataloguswoning die al duizenden keren getest is. En op die minder doordachte plaatsen groeien algen, huilt de regen bruine tranen waar geen schilder bij kan en verkruimelen de gevelplaten. Nivellering.