kraker/kraakster

Ik heb een training gevolgd, waarin ik leerde om mensen die me ergeren te benaderen alsof ze allerliefst zijn, maar dat ze alleen toevallig mij een beetje op de proef aan het stellen zijn. Dat ze mijn basishouding - mijn liefdevolle en accepterende attitude - aan het testen zijn. In het jargon van deze training heet zoiemand, of de situatie waarin ik me dankzij zoiemand bevind, een attitudekraker. Een attitudekraker ontmoeten is interessant, omdat ik dan kan onderzoeken wat precies maakt dat zoiemand me ergert.

Koningin Maxima is voor mij een attitudekraker. En alleen maar dit, aan koningin Maxima: dat ze soms, terwijl ze praat, langdurig achter elkaar haar ogen dichthoudt. Waarschijnlijk kan onze koningin niet meer goed denken hoe ze alle tactvolle dingen moet zeggen die ze moet zeggen in de koninginnetaal die niet haar moedertaal is, als ze intussen haar ogen openhoudt en de ogen van de anderen ziet, die naar haar kijken. Ik herken dat, want ik praat ook liever terwijl ik mijn bril heb afgezet.

Er is iemand in mijn omgeving die niet alleen zijn of haar ogen dichthoudt, maar die zijn of haar gezicht helemaal niet onder controle lijkt te hebben. Opengesperde ogen, mond als poepend hondekontje, wenkbrauwen op en neer: oef. Het lijkt alsof hij/zij iets wil zeggen, met al die gezichten, maar vandaag, na al die jaren, bedacht ik opeens: hij/zij is gewoon een attitudekraker/-kraakster. Misschien wil hij/zij niks zeggen, of wil hij/zij van alles zeggen. Kan hij/zij het niet helpen, dat hij/zij Gilles de la Tourette in zijn/haar gezicht heeft.