hartelijk en gastvrij

Sinds ik me al enkele jaren tussen werktuigbouwkundige technici beweeg, ben ik tot de tamelijk stellige conclusie gekomen dat de (im)populariteit van dit echt best behoorlijk mooie vak veroorzaakt wordt door de afstotelijkheid van het werktuigbouwkundige bedrijfsleven in Nederland. Sinds dit jaar ben ik ook begonnen om dat tegen studenten te zeggen. Tegen studenten die stagelopen zeg ik dat ik liever niet langskom, omdat ik dan weer zo'n vreselijk deprimerend bedrijf moet bezoeken.

Maar ik zeg het ook, omdat ik nogal tevreden ben met mijn hypothese, en dus niet wil dat ik door een bezoek aan een vriendelijk werktuigbouwkundig bedrijf opeens op zoek moet naar een nieuwe hypothese. Ik heb behoefte aan een hypothese, omdat ik de verklaringen die de politiek en de media geven voor het tekort aan technici niet geloof en nogal stompzinnig vind.

Maar het is mijn taak, en ik mag deze student natuurlijk graag, dus gisteren bezocht ik bedrijf G, op een zielloos bedrijventerrein. Ik werd, maar dat is altijd, zeer hartelijk en gastvrij ontvangen. Er werd tijd voor me vrijgemaakt, door de eigenaar-directeur, die op zijn zoon leek, aan wie ik nog les gegeven heb. Ons gesprek meanderde zo'n beetje door het hele vak, en de directeur-eigenaar zuchtte gelaten: het draait allemaal alleen om geld. Ja, en op weinig plekken is dat zo zichtbaar als in het werktuigbouwkundige bedrijfsleven.