poe en pier

Misschien is het het uitblijven van de lente, misschien is het de zwaarte van het bestaan; de volwassenen in het gezin dat ik van nabij meemaak (mijn eigen gezin) zijn vermoeid, oververmoeid, overspannen. Er is wat tijd overheen gegaan voordat de volwassenen dat erkenden, maar de erkenning is al tamelijk remediërend. En het weer is er ook meteen zachter van geworden.

Wat helpt tegen mijn overspannenheid is om te doen wat ik leuk vind. En dat geldt ook voor de andere volwassenen in mijn gezin. Ik vind lummelen leuk. Ursula vindt latijn leuk. Latijn spreken. 'Ita', dat betekent ja, in het latijn. We kunnen dus met elkaar spreken. Mijn aandeel aan de conversatie is: ita, ita!

'Ego sum puella', zegt Lucie (ik ben een meisje), dat heeft ze geleerd. 'Ego sum puer' (jongen), zegt Jakob, en ook: 'Het poppetje Poe van de computer, dat is een jongetje of een meisje. Dat klopt dus.'
En hij zegt ook, nadat zijn ouders niet erg diep sliepen, wat bij overspannenheid hoort: 'Dus je hebt pier geslapen?' En wij: 'Pier??' Zegt Jakob: 'Ja, van pierenbad.'
Jakob houdt van taal. Hij doet wat hij leuk vindt.