hoe word ik Docent van het Jaar?

Ik ben altijd nogal een brievenschrijver geweest. Ik schreef brieven, kopieerde die en bewaarde de kopieen in mijn persoonlijke archief. Al doende kwam ik er achter, dat het goed is voor de productiviteit om brieven te schrijven over een thema. En toen ik ging afstuderen besloot ik om, parallel aan het schrijfwerk voor mijn afstudeerverslag, een brievenboek te maken getiteld: hoe haal  een tien voor mijn afstuderen? (Ook toen had ik al een dubbelzinige relatie met ironie.) (Het brievenboek kwam er wel - zie mijn persoonlijke archief -; voor mijn afstudeerproject haalde ik een zeven.)

Ik was er van tevoren van overtuigd dat ik een tien zou halen voor mijn afstuderen. Zoals ik er vantevoren ook van overtuigd blijf dat ik keer op keer de Docent van het Jaar zal worden van mijn opleiding. En ik heb er geen brievenboek voor nodig om uit te leggen hoe dat moet, Docent van het Jaar worden. Dat moet namelijk zo:

Het heeft mij geholpen dat ik een vak geef dat moeilijk is. Alle studenten willen graag iets leren, en dan liever iets dat moeilijk is dan iets dat voor de hand ligt, anders lijkt het te veel alsof ze voor niks naar school zijn gekomen. 
In mijn geval hielp het, dat ik goed kan doen alsof ik mijn vak tot in de puntjes beheers. Omdat dat natuurlijk helemaal niet zo is, heb ik goed en overtuigend leren bluffen. Mijn bluf houdt stand zolang de les duurt.
Het helpt om vaak sorry te zegen en om dat ook echt te menen. Bijvoorbeeld nadat ik alle regels veranderde of omdat studenten erachter gekomen zijn dat ik vorige les nogal veel heb gebluft. Sorry. Ja, dat was heel stom van me, dat had ik niet moeten doen.
Maar het wezenlijke verschil maak ik, doordat ik echte aandacht heb. Ik kan naar studenten luisteren en daarbij aan niets anders denken dan aan het gesprek dat ik op dat moment aan het voeren ben. Daar heb ik landurig op geoefend. En die vaardigheid moet ik ook voortdurend onderhouden.