Intelligent vond ik de ontdekking van enkele studenten dat methodisch ontwerpen vooral handig was, omdat het de onderlinge communicatie zo vereenvoudigde. Ik vond dat intelligent, omdat ik zoiets nergens in mijn lessen gesouffleerd had. Het is waar: methodisch ontwerpen is een communicatiehulpmiddel. Een geheimtaal eigenlijk, waardoor technici met elkaar kunnen praten, en de niet-technici alleen nog zwijgend en diep onder de indruk kunnen toekijken.
Piet Delhoofen onderscheidt vier ontwerpstijlen, waarvan methodisch ontwerpen er één is. Toen ik aan het begin van dit semester mijn studenten opdroeg om één week later een ontwerp af te hebben, kozen ze massaal voor een andere ontwerpstijl dan methodisch ontwerpen. De stijlen namelijk die Delhoofen de creatieve ontwerpstijl en de pragmatische ontwerpstijl noemt. De creatieve ontwerpstijl is - volgens Delhoofen - te werk gaan als Willy Wortel: alleen en wachtend op de geniale ingevingen.
Mijn dochter is geabonneerd op Donald Duck, waardoor ik in de gelegenheid ben om Willy Wortel aan het werk te zien. Ik heb wel een beeld van de ontwerpende kluizenaar; ik heb zulke mannen in mijn familie. Maar er is een belangrijk verschil, want Willy Wortel blijkt helemaal geen kluizenaar te zijn. Willy heeft een behoorlijk intieme - zelfs telepathische - relatie met Lampje. Dat zou iedereen wel willen! Bestaat die creatieve ontwerpstijl eigenlijk wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten