De leider van het mentorsysteem van de Amsterdamse HTS heeft mij gevraagd om een zelfgeschreven column voor te lezen bij een pizzapresentatie die het management van die HTS moet overtuigen dat mentoring zinvol is en aandacht verdient. Ik als propagandist, vermomd als Nico Dijkshoorn. Op 9 december is mijn voorleesdiner. Ik wilde hier wat columns oefenen, zodat ik kan testen welke benadering het geschiktste is. Deze bijvoorbeeld:
'In de winter van 1989 besloot ik de twijfels die ik had over mijn studiekeuze te delen met Piet, de studie-adviseur van mijn studie in Delft. Eerst had ik lang bij zijn deur staan dralen en toen de kust veilig leek en ik bij hem binnenliep zat Piet in zijn riante kamer een broodje te eten. Ik had de indruk dat ik wel tegen hem mocht praten.
Ik vertelde eerst dat ik slim genoeg was om welke studie dan ook te kunnen doen (in de winter van 1989 was ik daar vast van overtuigd). Daarna betoogde ik dat er iets was aan de sfeer van de TU dat me niet beviel, hoewel ik niet precies wist wat dat was (ongelofelijk dapper en analytisch eigenlijk, achter afgezien!) Piet zei: 'te veel tandwielen.' Dat was leuk, dat hij dat zei. Het leek wel of hij met me meedacht.
Daarna gebeurde er iets vreemds, want Piet deed zijn jas aan en liep de kamer uit. Ik bleef alleen achter tussen de dossierkasten, vermoedelijk vol vertrouwelijke stukken. Piet kwam niet meer terug. Ik denk met warmte aan Piet terug, hoewel ik later nooit meer met hem gesproken heb. Zeven jaar na dit incident voltooide ik mijn studie.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten