eigenlijk

Asha ten Broeke presenteert op pagina 33 van Volkskrant Magazine van 2 en 3 november enkele bewijzen dat vrouwen best veel van seks houden en dat mannen ook vooral liefde zoeken. Ze beschrijft bijvoorbeeld dat als mannen en vrouwen verbonden met een apparaat, waarvan gezegd wordt dat het een leugendetector is - en als er nog andere maatregelen genomen zijn om het voor vrouwen veilig te maken - uitgenodigd worden om te vertellen hoeveel bedpartners ze in hun leven gehad hebben, mannen er 4,0 opbiechten en vrouwen 4,4. (En ze zegt erbij: en dat zijn er dus meer dan de mannen, meneer Trives!) Deze correctie op de parental investment-theorie van Robert Trives openbaart zich met name in geëmancipeerde samenlevingen.

Bestaan die dan, geëmancipeerde samenlevingen? Samenlevingen waar mannen en vrouwen gelijkwaardig behandeld worden: dezelfde kansen krijgen om al het werk te doen dat ze willen en daar gemiddeld evenveel mee verdienen en evenveel voor gewaardeerd worden? Samenlevingen waarin de mannen en de vrouwen evenveel aan het woord zijn en evenveel zorg dragen voor elkaar en voor de mensen die ze liefhebben? En waar mannen en vrouwen op dezelfde manier behandeld worden als ze monogaam of promiscue zijn?

Interessant dat vrouwen nu al, in de huidige toch maar spaarzaam geëmancipeerde samenleving, aan een leugendetector claimen gemiddeld 0,4 bedpartners méér gehad te hebben dan mannen. Hoe ontwikkelt die grafiek zich als de samenleving nog verder ontdaan wordt van seksisme en mannelijke dominantie? Zou dan blijken dat vrouwen eigenlijk enorme players zijn en mannen eigenlijk preuts? Of zouden vrouwen, als het overal veilig geworden is, aan de leugendetector niet meer 0,4 bedpartners erbij hoeven te verzinnen - ter compensatie -?