mijnenveld

Vandaag begint voor mij het katern Boeken. van de Volkskrant van 2 en 3 november en van alle losse onderdelen van de krant was dit de enige waarin ik nog helemaal niet vooruitgebladerd had. De enorme geletterdheid ervan schrikt me altijd af. Ik heb zelf toch al vele kilometers tekst bij elkaar geouwehoerd, ik heb (bijvoorbeeld) Thomas Mann, James Joyce, Doris Lessing, Huysmans en Plato met plezier en gedeeltelijk in de auteurstaal gelezen en bibliotheken schrikken me niet af maar wekken mijn nieuwsgierigheid, maar de boekenbijlage van de Volkskrant ziet er zo dichtbeletterd en vergeeld uit, dat lijkt wel strafwerk.

Objectief, vergeleken met het katern dat zal volgen (Reizen.): op de omslag van Boeken. staan 645 woorden, op die van Reizen. zijn het er 660. Ik heb ze geteld, met de hand; misschien is er hier een daar een woord tussendoor geglipt. Het leek tijdens het tellen alsof de woorden die in het katern Reizen. gebruikt waren korter waren dan die in Boeken.. Een beetje zijn twee woorden van de omslag van Reizen., monumentaal is één woord van de omslag van Boeken.. Het boekenkatern is een beetje bekakt, het reiskatern is monumentaal ordinair.

De omslag van Boeken. bestaat vooral uit een plaatje van een schrijver (ouderwetse bril, geplakt haar, pafferig gezicht, bleke huid): cultuurhistorisch emiritus Walther von der Dunk; zijn gezicht is op een ballon geplakt en de ballon is met een koordje aan een cactus bevestigd. In het stukje ernaast van - vermoedelijk - Arjan Peters wordt Von der Dunks autobiografie - geloof ik - bespot om zijn ijdelheid. De auteur van het stukje schrijft over deze autobiografie: met genoegen, heroïsch, stralend, wat een genot, spektakel, waarderend: 'Dikke ouwe shit' en gelijk hebben ze: Dunky is gruwelijk. Fabrieksironie in het kwadraat, denk ik. Maar zeker weten doe ik het niet, in dit mijnenveld van Boeken..