kosmetisch

De Betrouwbare Mannetjes - Melle Runderkamp en Simon Hendriksen - zijn op pagina's 14 en 15 van Vonk, in de Volkskrant van 2 en 3 november, dus beziggeweest om Maurica de Hond de opiniepeiler te interviewen. De Hond noemt zichzelf iemand van de oplossingen, maar ook iemand van de visie. De Hond heeft in 1965 leren programmeren, en ook nog twee jaar betaald voetbal gefloten; het waren deze twee maatschappelijke ervaringen, die hem het inzicht en het gereedschap in handen gaven waardoor hij nu kan zeggen: ik weet hoe je een groot deel van de problemen [...] kan oplossen. [...] Alleen wil niemand dat snappen.

Maurice de Hond heeft niet in de gaten dat democratie - het systeem dat, afgaande op alle 15 pagina's van Vonk die ik totnogtie minutieus las, inderdaad overal in de wereld een verkruimelend systeem blijkt te zijn - en kapitalisme samen hetzelfde systeem zijn. Democratie = kapitalisme. Dus de eenvoudige oplossingen van De Hond: de gekozen premier die zijn eigen kabinet kiest, afschaffing van de Eerste Kamer en correctie door een referendum als kabinet en Tweede Kamer het niet eens kunnen worden zijn alleen maar kosmetisch, omdat het blijft uitgaan van het onhandige kapitalistische axioma dat wat de winnende meerderheid wil goed is voor iedereen.

Ik zou zeggen: alleen wat iedereen wil is goed voor iedereen. En dan gaat het niet meer om de winnaars, maar juist om de verliezers, want die zouden wel eens iets anders kunnen vinden dan wat de meerderheid wil.