commissaris van toezicht

Ik hervat in het hoofdkatern; in het gedeelte van de 48 pagina's dikke Volkskrant dat alleen maar Volkskrant heet op pagina 27, en dan heb ik pagina 25, waarin het stuk over Dubai wordt afgerond overgeslagen, en pagina 26 ook, waarop alleen advertenties staan. Ik zou juist eigenlijk, nu ik min of meer de rol van commissaris van toezicht de Volkskrant op me genomen heb, in die beerput van de advertentiemarkt moeten gluren. Alleen ik deed dat al een keer, en dan ik vind het alweer saai.

Daarom maar in de beerput van staatsteun aan de ING gekeken, want daarover gaat het artikel op pagina 27. Op de foto de drie mannen die het bedisseld hadden in 2008: Wouter Bos (van staat), Michel Tiltman (van de ING) en Naut Wellink (van de staatsbank). Volgt een verhaal, waarin tientallen miljarden euro's boekhoudkundig zijn verschoven, wat vijf jaar later een paar honderd miljoen euro winst opleverde voor de staat, nu de staat de bank weer heeft terugverkocht aan de bank.

De nieuwe ING-topman Ralph Hamers is bij, omdat bijna alle ketenen waarmee zijn bank aan de staat vastzat afgeworpen zijn. Maar of ik, drievoudig ING-klant, ook blij ben, dat weet ik niet. Ik vind de metafoor van de ontketende bank niet zo prettig. Een bank - ING bijvoorbeeld - vertegenwoordigt voor mij alleen de pinautomaat, waar mijn geld uitkomt en een overzichtlijk aantal automatische incasso's, die de computers van de ING voor me doen. Ik betaal daar een overzichtelijk bedrag voor; de rente die ik krijg is lachwekkend, en dat is goed. Kan ik in plaats van bij ontketende ING niet een geketende betaalrekening openen bij staatsbank de belastingdienst?