Op pagina 36 en 37 - de U-pagina's - schrijven Margreet Vermeulen - het ombudsmens van de Volkskrant - en dokter Robbert Divivier ook over het schandaal van Tuitjenhorn. Margreet Vermeulen verdedigt de Volkskrant, die het verslag over het handelen van de Nico Tromp integraal afdrukte. Dat verslag was geschreven door de co-assistent die door Nico Tromp werd begeleid. Een co-assistent is waarschijnlijk diep in de twintig, maar - vermoedelijk wegens de bleuheid van het woord co-assistent - ik stel me er iemand bij voor die zeer weerloos is, nog weerlozer eigenlijk dan de patiënt die buiten de administratie en de euthanasie-regels om door Nico Tromp tot ontslapen is gebracht. Dat de Volkskrant haar verslag zonder expliciete toestemming heeft afgedrukt, vind ik daarom niet zo correct, zelfs als het alleen het internet was dat kritiek had op de Volkskrant, en verder maar één lezer. [Margreet Vermeulen eindigt haar betoog met dit nauwelijks geldige argument.]
Robbert Duvivier vindt de co-assistent ook een toppertje. Na deze unanieme loftuitingen heb ik opeens zin om het op te nemen voor Nico Tromp. Want ik geloof het meteen dat bij euthanasie een onwaarschijnlijke berg administratie en tijd gemoeid is; zoveel zelfs, dat die in de buurt komt van ondragelijk lijden, in dit geval uitgebreid naar de arts. Ik vind euthanasie eigenlijk helemaal geen goed idee, maar als ik dat wel zou vinden, begrijp ik niet waarom mensen die over hun eigen toekomstige ondragelijk lijden hebben nagedacht, hun heldere gedacht niet hebben gericht op een zelfgemaakte pil van Drion. Als je misselijk bent moet je je eigen vinger in je keel stoppen en als je ondragelijk lijdt en je vindt euthanasie een goede oplossing, dan moet je in een lauwwarm bad stappen en je polsen openen. Maar misschien is dit bijzonder ondoordacht van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten