krantenjongens

Ik blogde al eerder over kranten, maar nooit bevredigend. Een krant is een bom vol prikkels, die bij mij leiden tot een enorme stroom gedachten, teveel gedachten, die allemaal onafgemaakt en onbevredigd in mijn hoofd blijven rondspoken. Ik vind dat zonde van mij, maar ook zonde van de krant, die met zoveel liefde gemaakt is, en dat nooit eens iemand de moeite neemt om daar uitgebreid en zorgvuldig van te genieten.

Als ik aan elke pagina van deze Volkskrant één blogartikel hier besteed, ben ik 156 blogjes verder. Misschien zijn niet alle paginagrote advertenties de moeite van een heel blogartikel waard, maar dat beoordeel ik pas als ik daar ben aangkomen, als ik volgorderlijk te werk ga, pas over 19 blogartikels. 

Ik kan het komende half jaar tegen de krantenjongens die me op straat proberen om Het Parool of de NRC in mijn handen te drukken, omdat ik er blijkbaar, maar alleen als ik per ongeluk oogcontact met ze maak, uitzie als een krantenlezer, zeggen: 'Nee, ik lees al De Volkskrant.' En dan bedoel ik dus de Volkskrant van 2 en 3 november 2013.