ingenieursvak

Onze militairen gaan dus naar Timboektoe, volgens de Volkskrant van 2 en 3 november een eeuwenoude moslimstad, die omringd wordt door de Sahara. Door alle stripfiguren die ik na een blamerend verhaal in houten kisten naar Timboektoe heb zien verschepen, heb ik, vreemd genoeg, een Savannestad voor ogen. En het Franse vreemdelingenlegioen.

De Volkskrant schetst een beeld alsof Nederlandse militairen daar niet zoveel nuttigs kunnen doen: de echte vijanden zijn door de Fransen al de grens over gejaagd, Nederlanders kunnen de Timboektoetalen niet en zullen waarschijnlijk alleen met hun eigen veiligheid in hun eigen kamp bezig zijn. Het stuk op pagina 5 opent met de zin: Water naar de woestijn dragen. Het is, heel letterlijk, een van de talloze taken [...]

Over die eerstgenoemde taak wordt verder niet gerept, terwijl die me behoorlijk nuttig lijkt. Er is een spreekwoord water naar de zee dragen, wat uiteraard betekent dat werk volstrekt zinloos is. Maar water de woestijn in, mits opgepast wordt voor de kwetsbare leemarchitectuur van Timboektoe, dat lijkt me erg nuttig. En verdorie: we zijn er ook goed in! Onze nieuwe koning Willem Alexander voorop. Mijn betoog blijft dat het ingenieursvak een militair beroep is.