omwonden

Ik logeerde in Whitley Bay bij A, met wie ik al erg lang bevriend ben. A woont al ongeveer tien jaar met haar gezin(nen) in de metropolitan county Tyne and Wear en ze verstaat zodoende twee culturen. Ze spreekt Nederlands (ook als ze Engels spreekt), maar het is Nederlands van tien jaar geleden. Dat past goed, want ikzelf spreek ook Nederlands van tien jaar geleden. Zij heeft zich uit de Nederlandse cultuur teruggetrokken door in Engeland te gaan wonen; ik heb me uit de Nederlandse cultuur teruggetrokken door het nieuws helemaal niet meer te volgen, behalve sporadisch met het Jeugdjournaal.

Vroeger las A HP/De Tijd, om bij te blijven wat intellectueel Nederland van een jonge vrouw verwachtte. We brachten daarom HP/De Tijd mee naar Engeland, omdat het HP/De Tijd was en omdat deze aflevering van HP/De Tijd toevallig het feminisme uitgebreid beloofde te behandelen. A was nogal druk, want in Engeland was er nog geen herfstvakantie, en A is niet meer zo'n lezer als ze vroeger wilde zijn, dus HP/De Tijd lag eerst ongekreukt op de keukentafel en daarna ongekreukt in de fruitschaal.

Ik kan me niet voorstellen dat je nu nog HP/De Tijd zou moeten lezen om bij te blijven wat intellectueel Nederland van je verwacht. Feminisme in de westerse wereld is aanstellerij, zegt HP/De Tijd omwonden (want ik parafraseer alleen maar). En om die stelling te bekrachtigen staat er toevallig ook een interview met schrijver-en-moordenaar-van-zijn-vrouw Richard Klinkhamer in. Niet zo doordacht, omdat interview uitgerekend in een nummer over feminisme te plaatsen.