Vandaag is het voorleesontbijt, waar de basisschool van mijn kinderen een soort Sinterklaasfeest van gemaakt heeft. Alle kinderen moeten een lootje trekken, en daarna, thuis, onder begeleiding van de ouders, een ontbijt maken voor het kind dat getrokken is, in een doos. Een ontbijtdoos dus. En traditiegetrouw (mijn kinderen zitten allebei in de bovenbouw) wordt die doos toepasselijk versierd. Lootjes trekken en doos toepasselijk versieren: daar begint het op Sinterklaas te lijken. Met de ontbijt als een gedicht.
Eigenlijk weten de kinderen niet zo heel veel van elkaar. Jakob en Lucie hebben allebei jongens getrokken, over wie ze niets meer weten te vertellen dan dat ze van voetbal houden. En Lucie weet dat haar jongen, een tamelijk welbespraakte en dominante mooie jonge man van gemengde komaf, zich in haar bijzijn een keer laatdunkend uitliet over de kleur roze. Daarom leek het haar en haar vriendinnen een goeie grap om voor hem een roze doos te maken, met het opschrift voor de grote roze-liefhebber X. En binnenin toch wel voetbalplaatjes en de geruststellende mededeling geintje!
Mijn zoon is altijd zeer geïnspireerd door Lucie's ideeën. Dus hij maakte een groene doos, met een opgeplakte voetbal en een balletdanseres. Voor Y, een tamelijk teruggetrokken zwart jongetje, dat klaarblijkelijk ook meevoetbalt met de andere jongens. Toen ik Jakob vanmorgen met zijn doos de school liet binnengaan, bedacht ik dat ik hem de balletdanseres uit het hoofd had moeten praten. Jakob snapt zelf de implicaties niet, en Y moet wel heel sterk in zijn schoenen staan om aan die implicaties voorbij te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten