craquelé

Een use cue is, volgens mij, amateur ergonoom, een cliché waaraan mensen herkennen waarvoor iets gebruikt wordt. Als er op een doos een puntdak gezet wordt, dan weten mensen dat de doos een huis geworden is. Als er een rode halve voetbal met witte stippen opgezet wordt, dan weten mensen dat het een kabouterhuisje is. Als er een klein doosje op het dak staat weten mensen dat het een schoorsteen is en dus niet een prullenbak; door al deze clichés loopt de samenleving eigenlijk verbazend soepel. Zeer zelden komt er rook uit de prullenbak, bijvoorbeeld.

Vandaag stortregende het toen ik naar school fietste. Ik had een regenbroek aan en een poncho, waarvan ik met één hand de capuchon moest dichthouden om te voorkomen dat die afwoei. Via mijn hand regende mijn mouw vol water, dat zich verzamelde in mijn elleboog. Via de pijpen van de regenbroek regenden mijn schoenen vol. Ik had tijdens het werkcollege daarom een natte elleboog en twee blote voeten, terwijl mijn schoenen stonden te drogen. Dit heeft eigenlijk niets met use cues te maken.

Ik pulkte ook nog aan de scherfjes, die in craquelé van het touchscreen van mijn iPhone. Op een of andere manier geraakte mijn nagel onder zo'n scherfje, en toen ik 'm lostrok, had ik een iets geactiveerd op mijn scherm, dat me verder op geen enkele manier lukte. Een pull screen, is dat Apples  use cue van de toekomst?