tok

Gisteren was ik niet alleen in de dierentuin om mijn kinderen op te halen uit de Artis Ateliers, maar gunden we het ons, als echtpaar, om ook nog een kwartier tussen de buitenissige dieren rond te wandelen. We waren in de gerestaureerde vogelkooi, die prachtig is, maar die ook wel erg naar vogel ruikt. Een amoniakdamp die meteen op mijn keel sloeg. Omdat ik me niet weet te gedragen, maar ook omdat ik een beetje bozig was van de vieze lucht die vogels kunnen verspreiden, ging ik allerlei vogelgeluiden doen, waar andere bezoekers van de vogelkooi erg van schrokken.

Het geluid dat ik deed had ik ook al wel ongeveer een keer in de kooi gehoord; vermoedelijk kwam het van de grote vogel met het eigenwijze gezicht en de rode snavel, volgens het bijschrift de grote roodsnaveltok. Mijn geluid klonk als tok! Ik vind het leuk als vogels piep of tok heten; dat is het soort vogelkunde die ik begrijp.

's Avonds aten we tilapia, de makkelijkste vis van de wereld. Ik doe tilapia in de pan, met een beetje olie en bak 'm dan aan twee kanten. Vervolgens smaakt ie dan naar gebakken ei. De gebakken-eivis, dus.