prof Ikbenzijnnaamvergeten

Ik geloof niet dat ik hier al een keer verteld heb hoe ik de SENSEO heb uitgevonden. In het allerkortst ging dat zo: doordat Freek de Jonge zich in de oudejaarsconference van ongeveer 1992, vanwege een uitschuifbaar maatschepje voor koffie, nogal neerbuigend had uitgelaten over Industrieel Ontwerpen, bedacht ik dat het thema voor het jaarboek van de studievereniging dat jaar in plaats van innovatie of milieu (duh) het uitschuifbare maatschepje voor koffie zou moeten zijn. In datzelfde jaarboek presenteerde prof Ikbenzijnnaamvergeten de trend dat dingen in steeds kleinere verpakkingen gingen en in datzelfde jaarboek adverteerden zowel Douwe Egberts als Philips. Ik bedoel maar.

De protagonist uit De100 jarige die uit het raam klom en verdween is een technicus met een tamelijk vlak gevoelsleven, die dankzij zijn explosievenmonomanie de hele twintigste eeuw naar zijn hand zet. Ik ga ervan uit dat het een mockumentaire is, en dat het niet echt gebeurd is. Dat ongeloof van mij komt niet zo zeer door alle toevalligheden in het boek, maar vooral door dat vlakke gevoelsleven.

Volgens mij heb ik bijvoorbeeld ook de mockumentaire uitgevonden; nog voor Woody Allen de film Zelig maakte had ik al een scriptie geschreven waarin ik aan de hand van gefakete dagboekbleden beschreef hoe mijn voorvader Marien Almekinders de Belgische revolutie van 1830 ontketende. Ik heb daarentegen een heel rijk gevoelsleven.