hier wordt een festival voorbereid

Bijna dagelijks fiets ik langs de Weespertrekvaart, en vanaf het fietspad kijk ik naar de transformatie die de stad daar, aan de overkant van het water, ondergaat. Daar ligt de Wenckebachdam, waarover ik al verschillende keren schreef. Hier bijvoorbeeld. En hier en hier en hier. Inmiddels weet ik dat de Bijlmerbajes, de zes woontorens op A-locatie, nauwelijks meer als gevangenis in gebruik is, vooral om dat de stookkosten van dat gebouw te hoog zijn. En inmiddels zijn alle ontroerende fantasiebouwsels van de vrije jongens die veertig jaar dit gebied in bezit hadden genomen opgeruimd. De bomen zijn blijven staan, waardoor er een merkwaardig braak park is ontstaan.

Om dat brake park staan hekken, voorzien van spandoeken die mij verleiden om hier een kavel te kopen: een droomhuis bouwen op de kop van de Weespertrekvaart! Zoals op vele brake plekken in Amsterdam op dit moment droomhuizen gebouwd kunnen worden. En het lijkt wel alsof een groep hippe mensen dat spontaan ook is gaan doen; van pallets en oliedrums en koddige oude caravans en kleurige tenten met een romantische luifels en franjes, lampionnen in de bomen en kleurige gloeilampen aan een koord. Ze slapen in koepeltentjes en ze hebben baarden en ze stoken zomaar een vuur, midden in de stad: hier wordt een festival voorbereid.

Wat is dat toch, met die festivals? Dat daar dan opeens alles lijkt te mogen, want nergens nooit mag in de stad. Doe maar lekker gek, zolang je met maar achter een hek doet op een terrein dat festival heet. Of noem het: gekkenhuis.