ziekte

Ik heb het verbouwingsplan, voor als we besluiten om ons hus te splitsen, eigenlijk al helemaal gereed. Het is een eenvoudig plan: op de begane grond moet de wc plaatsmaken voor de voordeur van de bovenburen en moet(en) de riolering (en eventueel de afzuiging) worden verplaatst naar de de garderobekast, waar je, een beetje opgevouwen weliswaar, best allerlei overdrachtelijk boodschappen kunt doen. Vervolgens moet in de nieuwe serre, voor het keukenraam, een vaste trap naar boven komen, die ongeveer uitkomt bij ons slaapkamerraam. De bestaande vaste trap moet aan het einde een kwart slag draaien, zodat hij direkt aansluit op de trap naar de tweede verdieping.

Op de tweede verdieping moet de badkamer anderhalve meter opschuiven, waarbij het ligbad een kwart slag moet draaien. De douche en de wc moeten plaatsmaken voor een gang, die aansluit op de nieuwe vaste trap uit de vorige alinea en die, en dat is de grootste uitdaging, dwars door de stijfheid heen moet, die momenteel in de badkamermuur verstopt zit. Vervolgens kan wat over is van onze slaapkamer samengevoegd worden met een nutteloos geworden stuk van de huidige gang en de slaapkamer van Jakob tot een masterbedroom, dat vinden de mensen leuk. In de rest van de nutteloos geworden gang komen de aparte wc en de douche (zie afbeelding, waarvan de schaal iets minder goed klopt dan het plan).

We gaan ons huis helemaal niet splitsen! Niemand - behalve ik - in mijn gezin wil een gesplitst huis. Ik kan ook allerlei andere dingen doen, maar dit doe ik blijkbaar het aller-allerliefste: verbouwingsplannen maken die niet werkelijk nodig zijn. Het is een ziekte.