Archiefstuk nummer 5 is meer een anekdote. Het gaat om de hoogslaper waar mijn dochter en later onze huurder in sliep, een IKEA-meubel met de naam TROMSÖ. We wilden van deze hoogslaper af, en geen van de 51 mensen die 'm op marktplaats bekeek wilde hem hebben. Er is dik een week verstreken, de vakantie is nog net niet om, dus de tijd brak aan voor de stap die materie zet als marktplaats geen interesse heeft.
Ik ging TROMSÖ naar de kringlopwinkel brengen; ik had daarvoor één uur, voordat mijn zoon uit school komt (ik schrijf zelfs dit stukje nog binnen dat uur!). TROMSÖ is, zelfs geheel uit elkaar genomen, behoorlijk groot, dus ook de auto moest helemaal uit elkaar genomen worden, om hem erin te passen. Bij de kringloopwinkel namen ze hem echter niet aan. Ik geloof dat ze bij onze kringloopwinkel helemaal geen spullen van IKEA aanneemt, want met andere merkwaardige IKEA-namen heb ik er ook al eens bot gevangen. Ik was zo vooruitziend geweest om geld mee te nemen, voor als ik TROMSÖ ging storten, vlakbij de kringloopwinkel, wat in Amsterdam soms geld kost.
Mevrouw Brompje*, die mij meedeelde dat de kringloopwinkel TROMSÖ niet wilde aannemen, keek een beetje beteuterd, want het was toch een mooie hoogslaper, en haar kleinzoon kon hem goed gebruiken. 'Zal ik hem bij u brengen?' vroeg ik, en mevrouw Brompje ging al haar buren bellen, of iemand die, nu ze niet thui was, TROMSÖ namens haar van mij in ontvangst kon nemen. Zodoende reed ik TROMSÖ naar NEMO, want daar woonde haar buurman, op nummer 55. Parkeren bij NEMO vereist nogal wat koelbloedigheid, maar ik deed het. Maar waar was nummer 55? NEMO had nog nooit van nummer 55 gehoord. En de tijd tikte. Uiteraard was er uiteindelijk wel een nummer 55, in een postmodern flatgebouw met een bel met een scroll-downmenu en een deur met een geweldadige dranger, die alarm ging slaan toen ik delen van TROMSÖ tussen de deur zette, tegen het dichtvallen, dat hij na 5 seconde met een smak wilde doen. Ik denk dat het het alarm was, dat de buurman gelokt heeft om me te komen helpen. Het is goed om goed te doen. Maar ook stressvol.
*) Om privacyredenen zijn mevrouw Brompje en haar adres gefingeerd.
Ojeetjes: ik heb nog tqee onderdelen van de TROMSÖ gevonden, die nu dus nog niet in het bezit zijn van mevrouw Brompjes. Die moet ik zo dadelijk maar bij haar (buurman) langsbrengen.
BeantwoordenVerwijderen