doorouwehoeren

Ik ben inmiddels - omdat het vakantie is - de roman Comfort for Engineers aan het schrijven. Overigens heb ik de werktitel inmiddels veranderd in Troost voor Technici, omdat dat een stuk minder werk is dan een Engelstalige roman. Zolang ik een beetje kritiekloos doorouwehoer in een groot lettertype valt het werk dat het is om een roman van 200 pagina's te schrijven best mee. Ik ben inmiddels bovenaan pagina 51. Vanaf pagina 51 ga ik in 25 pagina's uitleggen waarom techniek in Nederland een mannenvak is.

Mijn manager, een vrouw die natuurkunde gestudeerd heeft en die in dier voege leiding geeft aan de opleidingen werktuigbouwkunde en elektrotechniek (en Product Design, maar die telt in dit stukje even niet mee), beweert dat in Rusland het ingenieursvak een vrouwenvak is. En zij is niet erg scheutig met boudte beweringen, waarmee haar stelling erg geloofwaardig wordt.

Mijn roman moet misschien niet in het Russisch vertaald worden, maar voor Nederland werkt het volgens mij zo: jongens die in eerste instantie niet zo erg geïnteresseerd zijn in taal, lopen in hun hele schooltijd zo'n frustratie op over taal en communicatie in het algemeen, dat ze zich er vanaf wenden. Eigenlijk komen ze er te laat achter dat een man in Nederland zonder taal volkomen machteloos is. De enige plek waar hij nog terecht kan is (voorlopig nog) in de techniek. Vrouwen spelen een cruciale rol bij het opbouwen van deze frustratie.