Bij Industrieel Ontwerpen in Delft - waar ik studeerde - en bij Industrieel Product Ontwerpen in Den Haag - waar ik werkte - ook, werd gezegd dat velen zich geroepen voelen, maar slechts weinigen zijn uitverkoren. Ik geloof niet dat iemand daar ooit voelde dat hij of zij één van die uitverkorenen was. Ik in ieder geval niet. Waarschijnlijk heeft dit motto er wel aan bijgedragen dat ik de dingen waaraan ik daar begon ook afmaakte. Hoewel het op andere momenten ook precies het tegenovergestelde effect gehad kan hebben. Uiteindelijk lijkt het erop dat al mijn generatiegenoten toch nog best uitverkoren terecht zijn gekomen. Niemand echt meer dan een ander, volgens mij.
Tot ED&I oude stijl - werktuigbouwkunde, volgens ingewijden - waar ik nu werk, voelen maar weinigen zich geroepen. Och, onze instroom valt, met tweehonderd studenten, helemaal niet tegen; alleen onze uitstroom zou, lees ik ergens, eigenlijk tienduizenden moeten zijn, om de thans pensionerende techniekbabyboomers af te lossen. Iedereen is uitverkoren, dus.
De teamleider van Product Design, de opleiding die na de zomer opgaat in ED&I, vindt dat we onze studenten niet meer zouden moeten pamperen. Eigenlijk zegt hij: velen [...] geroepen, maar [...] uitverkoren. Ik snap zijn standpunt, omdat hij namens Product Design spreekt. Ik, als ED&I-er wéét echter dat Nederland ons vraagt, vanwege die thans pensionerende techniekbabyboomers, studenten wel te pamperen. Toe maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten