genaaid

Mijn vrouw en ik, wij zijn een middelbaar echtpaar. Ik begin te ontdekken wat dat is, een middelbaar echtpaar zijn. Wij zijn geen achttien meer, was eerst het ironische grapje. Wij zijn geen dertig meer, is nu de eenvoudige realiteit. En laat ik voor mezelf spreken: ik kan niet meer doorgaan voor dertig. Daarvoor mors ik te vaak op lichte kleding die ik draag over mijn buik, die geen sixpack is. Misschien idealiseer ik mijn dertigertijd; ik herinner me vooral dat gemors niet.

Kleding kopen in een ijltempo, dat vind ik ook tamelijk middelbaar, in preferred shops, die kleren verkopen die aan nogal wat eisen voldoen. Ik kocht mijn kleren vandaag bij Nukuhiva, omdat tamelijk zeker weet dat ik de kleren daar mooi en comfortabel vind en omdat ze claimen zo min mogelijk kwaad te doen. In de kledingindustrie gaan de dingen vaak wat onzorgvuldig, en het lijkt alsof dit winkelen daartegen helpt. Althans, zo voelt het, misschien. Afgezien van het personeel waren wij - het middelbare echtpaar - de jongste bezoekers. Nukuhiva is waarschijnlijk te duur voor jonge mensen, en wegens al die middelbare echtparen ook kapot saai en zeg maar: dood.

Ik moet hier even aan wennen. En ik weet ook nog niet of ik dit mijn beleid wordt: snel winkelen in preferred shops. Het voelt namelijk ook alsof ik ontzettend genaaid word. Dat gevoel ontstond pas, toen iemand achter de toonbank vertelde dat haar boek óók door Floortje was uitgegeven. Floortje Dessing. Nukuhiva is een winkel van Floortje Dessing. Wat is dat aan Floortje Dessing en andere beroemde Nederlanders van de televisie, dat ik meteen denk dat ik genaaid word?