aux petit chien

Ik heb mij eergisteren een nieuwe bril laten aannaaien. Ik ging eigenlijk alleen maar kijken niet kopen naar een montuur. Een duur montuur, omdat de goedkope monturen van de goedkope opticiens me dit seizoen niet bevallen en omdat het goedkope montuur van de goedkope opticien waar ik nu doorheen kijk stukgegaan is. Ik ben op dit moment het prototype techniekdocent: bril met twee verschillende poten en met een barst in het montuur.

Enfin, met deze bril betrad ik, met mijn gezin, de winkel in de Pijp te Amsterdam. De Pijp is niet meer de Pijp van toen ik studeerde; in dezelfde straten en huizen is de Pijp veranderd in de PC Hoofdpijp. En ook deze opticien had een drive om geld te verdienen die door roeien en ruiten ging, waar ik niet op voorbereid was, met mijn winkelwagentje vol spulletjes van aardappelhandel Piet.

Het is vast een prima bril, daar niet van. Alleen kostte hij een rug. Toen ik eenmaal geparalyseerd in de opmeetstoel van mijn ogen zat, met een kopje muntthee, en toen mijn gezin was meegedeeld dat het tien a vijftien minuten zou duren, en toen ik een uur en twee powerpointpresentaties over mijn cornea later eindelijk weg mocht, lag er dus een bestelling voor mij klaar voor een verderlicht montuur met glazen van 4 meier. Morgen hoe het kwam dat mijn ogen de meting drie kwartier lieten uitlopen.