S te at s

Via het tien uur journaal, dat tegenwoordig een avondvullend programma geworden is, omdat het ongemerkt overgaat in allerlei soorten televisie die vroeger nooit journaal genoemd werden, via het tien uur journaal dus, van gisteren, werd ik meegevoerd naar de prijsuitreiking van de Libris literatuurrpijs. Daar, via het tien uur journaal was ik inmiddels in het Amstelhotel, was de shortlist verzameld: vijf mannen en één vrouw. Er is al wat traditie met deze prijs. Dit is een mediaspectakel. Het lijkt alsof alle auteurs hiervoor hun eigen mediastrategie bedacht hebben. Ik denk dat ik Arnon Grunbergs mediastrategie de beste vind. Arnon Grunberg was er niet bij. Als hij er wel bij is - hij staat zeer vaak op shortlists - is hij beleefd en vormelijk.

Twee observaties:

Cultuur is zo Avro aan het worden. Zo rechts, zo voor de hogere middenklasse, zo burgerlijk (om dat onmogelijke woord maar eens te gebruiken). Het poenige Amstelhotel, de feestelijke dresscode, de muzikale omlijsting, de romantische camerabewegingen, de bekakte prietpraat van Arjan Peters over slechte boeken en de cynische horkerigheid van de laureaten en van de presentator, die alles al gezien heeft en alles al meegemaakt, maar nog steeds kan veinzen echt te genieten van hogere cultuur.

Dit decennium is het tijdvak van de rare letters. Liever geen schreefloze letter, maar juist met een schreef, en dan hoofd- en kleine letters door elkaar, maar zo, dat het oppervlakkig net lijkt alsof alles netjes in onderkast gezet is. Hier nog wat mogelijkheden:
Libris Literatuurprijs
Libris Literatuurprijs
Libris Literatuurprijs
Libris Literatuurprijs