op rolletjes

Ik heb geleerd dat het handig is om mijn stukjes hier te voorzien van een label. Ik label getrapt: *label en label. Dankzij dat *(sterretje) staan de hoofdcategorieën altijd bovenaan in het scrolldown menu waaruit ik de labels kan kiezen. Ik blog over onderwerpen uit de volgende hoofdcategorieën: *auto's, *democratie, *hechting, *it, *kapitalisme, *kunst, *lichaam, *mannen, *onderwijs, *ontwerpen, *speelprogramma, *taal, *techniek en *zorg voor de omgeving. Sinds deze week gaan mijn stukjes óók over vrouwenonderdrukking, mannelijke dominantie en sexisme. Daarom vanaf vandaag: het nieuwe label *sexisme.

Het stukje gisteren, over hoe meisjes in een Oxfam-Novibbikini mannen verleiden tot krankzinnige transacties, ging nog niet echt over sexisme. Het ging over seks (zegge: seksisme); over hoe allerlei onvervulde en onvervulbare verlangens van mannen stelselmatig misbruikt worden om diezelfde mannen een oor aan te naaien. Dat is niet leuk, niet voor vrouwen en ook niet voor mannen. Maar sexisme is iets anders.

Sexisme is dat mannen anders worden behandeld dan vrouwen. Dat ik niet verantwoordelijk wordt gehouden voor het opvoeden van mijn kinderen, maar mijn vrouw wel. Dat ik niet verantwoordelijk wordt gehouden voor de praktische dingen die zorgen dat het levenop rolletjes loopt, maar mijn vrouw wel. Dat ik eraan gewend nooit echt verantwoordelijk te zijn, en me dus nooit echt verantwoordelijk gedraag. Dat ik mijn beloftes niet echt nakom. Dat alles is sexisme. En dat moet stoppen.