Ik heb dit jaar geprobeerd om het studentenmentoraat van de grond te
krijgen. Studentenmentoraat is hogerejaars studenten die zich ontfermen
over lagerejaars studenten. Vorig jaar rond deze tijd, toen de namen
van ongeveer alle eerstejaars van toen kende, kon ik ongeveer iedereen
die ik vroeg (nou ja, behalve dan RB, CK, IS en MZ en nog een paar)
motiveren om studentenmentor te worden. Maar de kunst is niet om studenten te vinden die studentmentor willen worden, belangrijker is om studenten studentmentor te laten blijven.
Dat is me nauwelijks gelukt. Van de dertig waarmee ik begon weet ik niet hoeveel er over zijn. Ik ontloop ze een beetje, omdat ik vind dat ik in gebreke ben gebleven. Ik kreeg het niet voor elkaar om iets zinvols te maken van hun begeleiding, en ik krijg het nog steeds niet voor elkaar om ze allemaal te betalen op de manier die recht doet aan hun inspanning. En grappig genoeg denk ik dat het helpt om ze te ontlopen. Laat ik daar eens mee ophouden!
Ik voorzag het probleem een klein beetje, toen ik ze vroeg hoe we met elkaar in contact zouden blijven. En men wilde dat doen via facebook. Mijn account op facebook is uitsluitend voor studentmentoren bedoeld. Maar ik hou niet van facebook. Ik hou niet van het gekwebbel. Waarschijnlijk kan ik facebook precies zo instellen dat het goed is voor mij. Dan is het tijd om een echt sociale media device te krijgen. Dan is een laptop en een iPhone5 niet meer goed genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten