Hoe Jip was, voor de castratie, dat kan ik me al niet meer herinneren. Hij is een nieuwe zichzelf geworden. Ik weet nog wel dat hij, nog duf van de verdoving, tamelijk agressief bejegend werd door zijn nog vruchtbare zuster: blazen, bijten, krabben. Dat, en het geheel verwijderen van zijn geslachtsorganen, heeft een nieuwe kater van hem gemaakt.
Sinds half maart is Janneke volledig krols. Hoewel: er waren wel enkele dagen waarop zij niet krols was, maar op alle andere blies en beet en krabde ze, maar dan geheel met haar geslachtsorgaan. (Vandaag hoorde ik over een baasje die er maar een potlood in gestoken had, wat bleek te helpen tegen alle symptomen, tenminste, tot er weer een nieuwe krolsheid op kwam zetten.) Vandaag wordt Janneke ook gecastreerd: alle geslachtsorganen worden verwijderd. Ik werd net gebeld dat het klaar was. Ze hebben haar baarmoeder laten zitten, omdat die zo gezond was, hoewel die duidelijk ook overuren gedraaid had.
Jip en Janneke zijn broer en zus, en vooral toen ze klein waren, leken ze heel erg op elkaar. Het enige onderscheid waren drie witte haren op Jips borst. Inmiddels is Jip een (gecastreerde) kater met enige omvang, en was Janneke vlak voor ik haar naar de dierenarts bracht - wegens haar voortdurende krolsheid natuurlijk - een hysterisch gratenhuis.
BeantwoordenVerwijderenDu moment dat ik Janneke in wilde pakken om haar naar haar castratie toe te brengen, kon ik maar één kat vinden in huis. Een heel middelmatig model. Was het nou Jip of Janneke? Om het zeker te weten, dat niet de verkeerde gecastreerd zou werden, heb ik haar voor de operatie nog even door de dierenarts laten sexen.
Het was Janneke, inderdaad. Ursula zei: 'je had toch naar de drie witte haren kunnen kijken?'