zwart-geel

Onderweg naar school werd ik ingehaald door een vrachtwagen. De vrachtwagen reed op een tunneltje af, en vlak voordat de vrachtwagen het tunneltje binnenreed botste de bovenkant van de vrachtwagen tegen de zware, aan kettingen bungelende zwart-geel gestreepte waarschuwingsbuizen aan, die daar niet voor niets hangen te bungelen. Ik heb een tijdje in een huis gewoond waaronder soms vrachtwagens klem kwamen te zitten, dus ik heb de tocht van de vrachtwagen door de tunnel nieuwsgierig gadegeslagen.

Maar er gebeurde niets. De vrachtwagen kwam ongeschonden door de tunnel. Dit keer reed de vrachtwagen nog tamelijk behoedzaam. Tenminste, ik dacht een soort huiverigheid te zien in de manier waarop de vrachtwagen zich voortbewoog. De volgende keer zal de chauffeur zich niet inhouden en zijn wagen vrolijk door de waarschuwingsxylofoon heen rammen: het tunneltje is toch hoger dan de waarschuwing voorspelt.

Ik kan de consequenties van mijn nieuwe dogma nog niet precies overzien, maar ik vind dat ontwerpen niet moeten liegen. Een waarschuwing moet correct zijn; een vrachtwagen die niet onder het waarschuwingssysteem doorpast, moet ook niet onder de tunnel passen. In de handleiding van een kruik moet niet staan dat die niet gevuld mag worden met heet water uit de waterkraan van uw waterinstallatie. Etcetera. De voorbeelden zijn talloos.