participerend aandeelhouder

Ik ken mensen, ik zal hun namen niet noemen, die ontevreden zijn over hun baan, terwijl ze beschikken over stapels maatschappelijk relevante talenten. De ontevredenheid met hun baan gaat grosso altijd over de aandacht die de werkgever heeft voor trivia, vergeleken bij de aandacht die diezelfde werkgever heeft voor dingen die werkelijk belangrijk zijn. Wat werkelijk belangrijk is, in elke organisatie, is dat iedereen zich betrokken voelt, dat iedereen iets zinvols doet en dat iedereen het gemeenschappelijke doel en de uitvoering daarvan ondersteunt. Om maar wat te noemen. Wat de trivia zijn is in elke organisatie anders.

Stapels maatschappelijk relevante talenten staan niet altijd op een diploma. Ik ken genoeg mensen met stapels maatschappelijk relevante talenten, die over diploma's beschikken die die talenten - oppervlakkig beschouwd - volkomen tegenspreken. Het is voor deze mensen niet zinvol om ergens op maatschappelijk relevante banen te solliciteren, ... vanwege die diploma's.

Dit was mijn idee: zou je, als je wat geld vrijmaakt, bijvoorbeeld door je huis te verkopen of door een andermans huis leeg te roven, bijvoorbeeld 100.000 euro, jezelf niet een positie in een bedrijf kunnen kopen, als aandeelhouder dus, maar dat dat geld er alleen komt, als je jezelf meebrengt. Ik noem dit: participerend aandeelhouderschap. Over mijn (oud)oom Theo (Schut) gaat het verhaal dat hij - omdat hij niet wilde deugen - van zijn moeder een papierfabriek kado kreeg. Participerend aandeelhouderschap bestaat dus eigenlijk al heel lang.