pinguïn

Mijn baas heeft me gedwongen om mijn vaste werkplek op te geven ten gunste van flexwerken: met een laptop en een smartphone. Omdat ik niet wilde geloven dat dit echt ging gebeuren, heb ik nogal achteloos uit de catalogus een laptop en een smartphone aangewezen: 'nou, doe die maar dan, wat kan mij het schelen.' Het werd een of andere Hewlett Packard laptop (dat was de kleinste) en een witte iPhone5 (omdat mijn vrouw erg verbonden is met haar zwarte iPhone).

Flexwerken lukt wel, als ik eenmaal bezig ben. Het laptopscherm is een beetje klein, waardoor ik alsmaar met mijn ogen zit te knijpen, of als een hoepel naar het schermpje toegebogen zit. Beginnen met flexwerken vind ik moeilijk, omdat ik dan de laptop uit een kluisje moet halen en vijf stekkers moet aansluiten op een plek waar ik niks mee heb. De stoel instellen en de tafel laat ik achterwege, want stoelen en tafels instellen, dat kan ik niet, ondanks dat ik opgeleid ben als ergonoom. Onduidelijk waarom, maar de laptop heeft veel meer tijd nodig om op te starten dan mijn ouwe Dell van voor het flexwerken. Voor alleen maar op het digitale rooster kijken waar ik moet lesgeven is flexwerken te traag.

Ik ben de iPhone5 aan het inwerken. Ik heb al enkele apps op hem gedownload, andere dan mijn vrouw en kinderen. En ik heb een hoesje voor hem gekocht, op de Albert-Cuijpmarkt. Het hoesje stelt een pinguïn voor. Het hoesje werd meteen smoezelig van mijn broekzak, en vanuit mijn ooghoek zag ik mijn iPhone aan voor een theekopje, terwijl ik dit aan het typen was, en schonk er thee op uit de thermoskan. Het lijkt erop dat de iPhone5 tegen hete thee kan, cool!