-isme

neo-liberal-confusian-sadisme

Doordat ik er ongeveer een jaar lang niet echt in kon geloven, heeft het precies zo lang geduurd voordat ik me me een soort overgave ging inzetten als coördinator van de studiebegeleiding bij mijn opleiding. Ik ben namelijk de coördinator van de studiebegeleiding van mijn opleiding. Dat is nogal verantwoordelijk werk, zeker als ik het zo opschrijf. Ik denk dat de studiebegeleiding van onze studenten op dit moment niet erg effectief is, omdat erg veel studenten in het eerste jaar, maar pas tamelijk laat in dat eerste jaar, ontdekken dat ze de studie niet willen of niet kunnen. Vervolgens meen ik bij de hogerejaars studenten een nonchalance te zien, waaruit ik aflees dat ze zich niet erg met de opleiding verbonden voelen.

Ik ben trouwens al veel langer coördinator van de studiebegeleiding, maar sinds een jaar ben ik dat niet meer helemaal alleen. Sinds een jaar ben ik lid van een groep; de groep van alle coördinatoren van de studiebegeleiding van de hele HTS. En het heeft dus nog een jaar geduurd voordat ik in de kracht van deze groep ging geloven.

Mijn analyse is dat de HTS (overigens geldt deze analyse voor elke HTS, dus eigenlijk is het niks bijzonders) een diep getraumatiseerde organisatie is, en dat algemene trauma openbaart zich in gedrag van het hele systeem, dat vele kenmerken vertoont van autisme. Er is iets leuks aan de hand met het woord autisme; namelijk, dat het een -isme is. Zoals neo-liberalisme, confusianisme en sadisme. Woorden die op -isme eindigen lijken me allemaal een verzamelijk overtuigingen te zijn, waar je in geloven kunt, als je dat zelf wilt. En zo'n geloof, daar kun je vanaf vallen, toch?