egaline

Ons huis is uitgerust met vloerverwarming. Ik herinner me nog hoe een nauwelijks volwassen man op handen en knieën vele rollen plastic slangen over alle vloeren vlechtte, voordat zijn vlechtwerk in zandcement werd gegoten. Over dat zachte zandcement werd tenslotte een chemisch goedje 'egaline' gemopt en onze vloer was klaar. Tenminste, het kachelgedeelte van de vloer was klaar.

Tot op heden hebben wij getobd hoe we van de stoffige en rommelige egaline een aantrekkelijke vloer konden maken. Een vloer is belangrijk; als de vloer goed is, doet de rest van het huis er niet zo erg meer toe. Maar we waren nog niet aan de vloer begonnen, omdat (onder andere) de rest van het huis onze aandacht had.

Vandaag hebben we veel kilometers gemaakt, op zoek naar iets smaakvols en verantwoords voor op de egaline. Iets dat we mooi vinden, dat de warmte doorlaat en dat het milieu niet schaadt. Dit is een te lang Programma van Eisen. Egaline is een milieudelict, en na het plegen van die eerste, zijn de daaropvolgende milieudelicten onafwendbaar. Een (overigens door ons afgekeurde) gietvloer bijvoorbeeld is gemaakt van de natuurlijke materialen - haha - polyurethaan en cement. Dit was een voorbeeld, want de lijst van afgekeurde mogelijkheden was veel langer. Na de kilometers waren er drie opties over: (leem)stuc, hout en terracotta. En we zijn er achtergekomen dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid onze vloerverwarming twee jaar na het verlopen van de garantie zal gaan lekken. Het PvE is langer geworden: de nieuwe vloer moet dus mooi, warmtedoorlatend, milieuvriendelijk en ook nog losneembaar zijn.