boek

Dat boek dat ik in de pen wil hebben, dat zou moeten ontstaan zoals dit blog ontstaat. Ik vind het ongezellig om me wekenlang, of maandenlang, of jarenlang, af te zonderen met mijn werkje en het contact, hoe summier ook, met mensen die het zien te missen. Ik vind het bijvoorbeeld ook altijd erg ongezellig dat nieuwe auto's, die op autobeurzen getoond worden, al helemaal af zijn. Dat wij, die in de nabije toekomst toch waarschijnlijk vaak naar de auto's moeten kijken, nu niet meer kunnen zeggen: 'mooi, dit is echt een verbetering, maar kan de motorkap niet ietsje lager?'

Ik geloof niet dat krampachtige geheimhouding ergens toe leidt. Vandaar dus dat ik hier kan vertellen wat ik al weet; dat mijn boek Troost voor Technici zal heten. En dat Troost voor Technici zal gaan over wat jonge mensen die graag dingen maken, weerhoudt om dat ook te doen. Dat zijn vele slechte redenen.

Maar daarmee is het nog geen prettig boek. Een boek werkt alleen als het prettig, verrassend en leesbaar is. En zo dik als een boek hoort te zijn, dus 200 pagina's minstens, Amerikaans verteld, dus acht keer vijfentwintig pagina's, met vijf uitdagingen en een overwinnende held aan het einde. Uiteindelijk ben ik toch behoorlijk traditioneel.